همیاری | کوچینگ

مارتین ای‌پی مارتی‌ سلیگمن (Martin E. P. “Marty” Seligman) روان‌شناس امریکایی و نویسنده‌ی کتاب‌های خودیاری‌، جایگاهی ویژه در تاریخچه کوچینگ داره. از مارتین سلیگمن به عنوان پدر روان‌شناسی مثبت و نظریه‌ی «درماندگی آموخته شده» یاد می‌کنند. مارتین سلیگمن دانش روانشناسی رو به دو حوزه اصلی تقسیم میکنه:

1. بخش اول، زیرمجموعه ای از روانشناسیه که برای شناخت و درمان بیماریهای ذهنی و روانی به کار گرفته میشه. معمولاً با عنوان روانشناسی نابهنجاری ها از اون نام برده میشه.

2. بخش دوم، مباحثی است که تلاش می کنه به انسانه ای سالم برای زندگی بهتر کمک کنه. یعنی همان حوزه ای که مارتین سلیگمن برای ترویج و تثبیت اون تلاش کرده. سلیگمن بارها تأکید کرده است که روانشناسی طی دهه های اخیر، عمر خودش رو فقط به حوزه نخست اختصاص داده. به عقیده مارتین سلیگمن حوزه دوم کمتر مورد توجه قرار گرفته.

سلیگمن متوجه شد تمرکز عمده روانشناسی قرن بیستم روی نقاط ضعف، عیب‌ها، آسیب‌ها و ترمیم آسیب‌ها بوده. هم چنین وی دریافت که از توجه به توانایی‌ها و نقاط قوت افراد برای رشد و کمال غفلت شده. سلیگمن پیشنهاد کرده که روانشناسی نباید خود را به دیدگاه آسیب شناسانه محدود کنه، بلکه باید به نیمه مثبت انسان نیز توجه داشته باشه. سلیگمن پیشنهاد کرد از تمام توانایی‌ها و نقاط قوت افراد برای ارتقای سلامت ذهنی انسان استفاده بشه. این همون نکته ایه که در کوچینگ بر آن تأکید میشه: روانشناسی مثبت‌گرا.

جان ویتمور هم وظیفه کوچ و تعریف کوچینگ رو بر مبنای نظریات و آرای تیموتی گالوی این‌چنین بیان کرد:

اول| کوچینگ یعنی آزاد کردن توانمندی‌های بالقوه‌ی انسان‌ها (Unlocking a person’s potential).
دوم| کوچ به جای آموختن به افراد به اون‌ها کمک می‌کند خودشان یاد بگیرند.

آگاهی (Awareness) و مسئولیت (Responsibility) دو کلمه‌ی کلیدی در کوچینگ هستند. وظیفه کوچ اینه که به کوچی (Coachee) کمک کنه نسبت به داشته‌ها و دانسته‌های آگاهی بیشتری پیدا کنه، و مسئولیت رشد و توسعه خودش رو نیز بر عهده بگیره.


برای کسب اطلاعات بیشتر در مورد همیاری | کوچینگ  به مدرسه کوچینگ آنلاین الف کوچ بپیوندید.